Karakol-Bishkek

11 augustus - 26 augustus

Vandaag gaan we op weg richting Gregoryevka. Daar is een eco lodge die gerund wordt door de nederlandse Jacobien, ons aanbevolen door een groepje belgische toeristen. Het is echter 105km fietsen dus even afwachten of we dat in 1 dag redden. Het weer is nog goed, maar er is regen voorspelt. Als we 25km gefietst hebben begint het inderdaad te regenen. We schuilen in een bushokje en aangezien het er niet op lijkt dat het snel droog zal worden, zetten we een kopje koffie. Na een uurtje klaart het toch op en gaat de zon weer schijnen. We fietsen inmiddels aan de noordkant van het meer en het valt ons op dat het hier rustiger fietsen is dan aan de zuidkant. Er zijn in tegenstelling tot wat ons verteld is, minder auto's en het toeteren valt ook mee. Het uitzicht op het meer en de bergen aan de zuidkant vinden we aan deze kant ook mooier. 

Het fietsen gaat lekker en met de lunch hebben we er al 60km opzitten. Gregoryevka halen we wel..

Eind van de middag begint de lucht weer donker te worden en we komen net op tijd bij de lodge aan. Het begint erg hard te waaien, te regenen en onweren. Er verblijven nog meer nederlanders in de lodge en 's avonds eten we gezamenlijk.

De volgende dag is het zwaar bewolkt en zijn er regelmatig regen- en onweersbuien. 's middags gaan we met een ander stel naar de "hotsprings" ca. 25km verderop. Het blijkt geen natuurlijke hotspring te zijn en het is er behoorlijk druk.

Zeg maar gerust: een potje met pieren...

Na ongeveer 2 uurtjes is het tijd om terug te gaan naar de lodge. De taxichauffeur heeft op ons gewacht, we doen onderweg nog wat boodschappen en zijn om half 6 terug. Die avond zijn we tijdens het dinner met een grote groep (13) en dat is erg gezellig. Het regent die avond en nacht nog een keer, maar de volgende ochtend schijnt de zon weer. Harrie gaat om 10 uur paardrijden en ik (Dianne) naar de zondagmarkt in het dorp. De rest van de dag lekker relaxen.

De volgende dag richting Cholpon-Ata, de grootste stad aan de noordkant van het meer. (ca.40km) Na 11km beginnen er wegwerkzaamheden en dat gaat door tot net voor de stad. Cholpon-Ata is het Salou van Kirgizië waar voornamenlijk russen en kazakken vakantie vieren. Wij vinden een guesthouse aan de rand van de stad, dicht bij een klein strandje. Het is er lekker rustig en we besluiten er een dag te blijven.

Het laatste stuk langs het meer gaat richting Balykchy. De weg is asfalt en redelijk breed, zodat het fietsen prima gaat. Deze keer overnachten we in een yurt direct aan het meer.

De weg van Balykchy naar Bishkek is een 4 baans weg met super asfalt. Het gaat downhill en aan het eind van de dag staat er ruim 100km op de teller. We hebben de grote weg inmiddels verlaten. Het laatste deel van de route zullen we zoveel mogelijk over b-wegen fietsen. We overnachten in het gehucht Orlovka op een boerenerf waar we zeer gastvrij worden ontvangen. Zowel s' avonds als 'morgens worden we uitgenodigd voor thee en iets te eten.

Dan even iets cultureels, de Burana Tower op zo'n 30km. We doen het rustig aan en pauzeren vaak, drinken uitgebreid koffie, Harrie doet nog even wat olie op de ketting, en we stoppen voor een ijs. Als we tegen 2 uur in de buurt van de toren zijn ruiken we de geur van aardbeien, maar zien ze niet. We vragen het aan een familie die langs de kant van de weg zit te lunchen. En ja hoor er staan kisten met aardbeien die ze net geplukt hebben. We mogen ze proberen, nou ze zijn SUPER !! We krijgen wat aardbeien voor onderweg en moeten ook mee eten. Er ontstaat een soort gesprekje, zo langzamerhand kennen we wat russische woorden en de rest vullen we zelf in. Na het bezoek aan de Burana Tower besluiten we niet naar de stad Tokmok te fietsen voor onderdak, maar naar een gehucht 12 km verderop. Daar is volgens Booking.com een guesthouse, De Farm. Weliswaar volgeboekt, maar dat lijkt ons sterk. We gokken het erop. Als we er aankomen blijkt dat alle kamers inderdaad vol zijn. We kunnen er wel onze tent opzetten. De eigenaren zijn de Canadese John en Julie. Naast het guesthouse runnen ze hier ook een opvang voor wezen. Deze jongens en meisjes volgen een opleiding en werken op de farm en in de bijbehorende greenhouses. John en Julie vertellen over het ontstaan van De Farm en over andere projecten die ze ondersteunen. De overheid in Kirgizie doet niets voor ouderen, wezen en andere hulpbehoevenden. We eten gezamenlijk met de kinderen en de andere gasten. Het is gezellig en bijzonder.De volgende ochtend bezoeken we een duits museum aan de andere kant van de straat. Wilhelm, leraar duits, woont sinds 8 jaar in Kirgizie verteld ons over de geschiedenis en ontstaan van Rot-Front. https://en.m.wikipedia.org/wiki/Rot-Front. Het is al half 3 als we Rot-Front verlaten en we moeten nog 65km fietsen naar onze eindbestemming in Kirgizie; de hoofdstad Bishkek. Gelukking gaat het meeste downhill en om 7 uur arriveren we bij Friends Guesthouse. Hier blijven we tot 26/8 en dan op naar onze volgende bestemming .....??????

Ottuk - Karakol

6 augustus -  8 augustus

Deze ochtend vertrekken we om 10 uur. De temperatuur is aangenaam. De weg volgt de oever van het meer en na een half uurtje fietsen besluiten we een leuk plekje aan het strand te zoeken. De afstand voor vandaag is maar 70km, tijd genoeg. We klappen onze stoeltjes uit en zetten een lekker bakje koffie. Het is er heerlijk, zo in de schaduw aan de waterkant.

Om half 3 besluiten we onze weg weer te vervolgen. De weg is niet super, er wordt veel te hard gereden en erg vaak getoeterd. Om 6 uur komen we aan in Bokonbaevo en overnachten we in guesthouse Klara. Hier ontmoeten we later die avond 3 mannen uit Bishkek. Na een algemeen praatje volgt er een interessant gesprek over het geloof en de evolutie theorie van Darwin.

Na een uitgebreid ontbijt gaan we vandaag richting Tamga op ca 50km. Het is leuk fietsen, aan de ene kant de bergen en aan de andere kant van de weg het meer. Er zijn ook veel dorpen, dus over eten en drinken hoeven we ons geen zorgen te maken. Het enige nadeel blijft die crazy automobilisten. Wat de criteria voor een rijbewijs hier zijn...geen idee.

Ik denk dat iedereen het gewoon krijgt als hij/zij 18 wordt.

We overnachten in guesthouse Olga. Het is er lekker rustig, ze hebben een leuke tuin om in zitten. Echter schoonmaken is niet Olga's hobby. We gaan op de fiets het dorp in op zoek naar een restaurant. Volgens maps.me zijn er 2, maar wij kunnen ze niet vinden. Dan maar even langs de supermarkt. We eten pelmini met een tomatencremesaus. Een recept van onze duitse vrienden Silvio & Dominic. 

De laatste etappe naar Karakol is de langste, 90km. Onderweg komen we nog een aantal fietsers tegen. Altijd leuk om even te kletsen en wat informatie uit te wisselen. Om 7 uur komen we aan in Karakol en gaan we op zoek naar een slaapplek. De 1e 2 guesthouses hebben geen plek en net voor het donker begint te worden vinden we een kamer bij B&B at Bailanysh. We boeken voor 2 nachten, maar blijven er uiteindeljk 3. Het is een prima en rustig guesthouse, dicht bij het centrum en ze serveren een zeer uitgebreid ontbijt.

Kazarman - Ottuk

2 augustus - 5 augustus:

We hebben een taxi geregeld om naar Kochkor te reizen. Onze duitse fietsvrienden hebben ons verteld dat de weg daar naar toe heeeel erg slecht is en dat we ook nog een stukje om moeten rijden, omdat er een kapotte brug is. Ook zijn er nog 2 passen. We hebben het wel gehad met die slechte wegen dus....

De taxi is een bestelbus waar de fietsen en bagage achterin kunnen en wij hebben de achterbank voor onszelf. Naast de chauffeur zitten al 2 Kirgiezen. We zijn nog maar net het dorp uit als we weer omkeren. Lekke band !!

Dan nog maar een poging. De weg is echt heel slecht, maar dat weerhoud onze chauffeur er niet van om 80 tot 100km per uur te rijden.

Het landschap is erg mooi, maar het gaat veelal bergop dus we zijn blij dat we in de auto zitten. Ook omdat het af en toe regent.

Na 100km weer een lekke band. Wat voorzichtiger rijden zou misschien beter zijn, ook omdat we nog maar 1 reserveband hebben. Vanaf de plaats Naryn (100km van onze eindbestemming) is er weer asfalt. SUPER ASFALT. !! Met dank aan de chinezen.

Na een late lunch bereiken we om 5 uur Kochkor waar we verblijven in het CBT-guesthouse Saardugul.

Na wat inkopen stappen we de volgende dag rond de middag weer op de fiets. De zon schijnt, we hebben de wind in de rug en het gaat mooi bergaf. Na 20km is er een klein meertje waar we willen stoppen om te lunchen, maar het zit er vol met muggen. Nog maar even verder fietsen dan maar.

We vinden een leuke plek in de schaduw en we worden al snel vergezeld door 2 fietsers uit duitsland en 2 uit frankrijk.

Eind van de dag komen we aan in Ottuk. Dit is het eerste dorp aan het meer. We besluiten eerst ons avondeten te nuttigen en dan een plek te zoeken voor de tent. Als we aan het eten zijn stopt er een auto. De man verteld ons dat hij een yurtstay heeft in het dorp waar we kunnen overnachten. Klinkt goed dus we spreken af na het eten langs te komen. De yurt staat in de achtertuin en het ziet er allemaal prima uit. We kijken s' avonds nog een gedownloade nettflixfilm en gaan lekker slapen en staan gezond weer op...

Osh - Kazarman

30 juli - 2 augustus

Zondagmorgen verlaten we (helaas) Osh. Het is half 10 en al 28 graden. Vandaag richting Jalalabad, ca 100km. De eerste 45km is gelukkig redelijk vlak. In Uzgen willen we een stukje binnendoor fietsen, het is korter en alleen downhill. Helaas en gelukkig wordt ons al snel verteld dat de weg verderop afgesloten is. Terug fietsen naar de grote weg dan maar.

Om half 2 houden we pauze bij een drukbezocht restaurant om te lunchen en de ergste hitte te ontlopen. We bestellen plov (een rijstgerecht met wortel, ui en kleine stukjes vlees) . Het is geen grote portie, maar bij elke maaltijd wordt ook brood geserveerd. Tot onze verbazing krijgen we opeens een bord met rauwkorst en allebei nog een bordje plov. Een geschenk van de mensen die aan de tafel naast ons zitten. Als toetje krijgen we meloen.Het fietsen is na deze overdadige maaltijd niet eenvoudig.

En dan volgt 15km voor Jalalabad ook nog een lange en steile klim. Gelukkig is de laatste 5km bergaf, maar nemen we een verkeerde afslag waardoor we een stuk omrijden. Om 8 uur komen we dan eindelijk aan in Jalalabad en overnachten in het Orto Asia, prima kamer met eigen badkamer en ventilator voor € 10,-. We halen bij de supermarkt nog snel iets te eten en vallen daarna al snel in slaap.

De volgende dag staat er ca. 50km naar Arhangelskoe op het programma. Dit is het laatste dorp op zo'n 30km voor we beginnen aan de klim naar de Kaldamo pass (2900mtr). Het gaat de hele dag licht bergop en vanwege de hitte en de korte afstand doen we het rustig aan. In het voorlaatste dorp vullen we onze water voorraad aan. Je weet maar nooit wanneer er weer water te krijgen is. Het gaat nog een keer bergaf en weer op en dan zijn we in Arhangelskoe. We vragen een vrouw of we onze tent bij haar in de tuin mogen zetten. Als de tent staat worden we getrakteerd op thee en brood met honing. We maken voor het avondeten pap met rozijnen en zijn om 9 uur zo moe dat we maar gaan slapen. De volgende ochtend vertrekken we om 7 uur, we willen vanwege het warme weer op tijd aan de pass beginnen. Dit blijkt later een foute inschatting van het parcours te zijn. Buiten het dorp gaat het asfalt over in gravel en stenen en ondanks dat we niet veel hoeven te klimmen bereiken we pas om half 2 de voet van de pass. Samen met een frans stel die we onderweg ontmoeten, gaan we lunchen en rusten wat tot de ergste hitte voorbij is. Om half 4 beginnen we aan de pass. Het is een klim van 18km en ondanks dat het niet heel steil is, gaat het langzaam. De fransen zijn inmiddels op ons uitgelopen. Op 7km van de top, het is inmiddels al 6 uur en we zijn erg moe, houden we een kleine truck aan en vragen we of we mee kunnen tot de top. Daar aangekomen blijkt dat voor de truck ook het eindpunt, de chauffeur moet daar een kudde schapen laden. Deze lopen echter niet vanzelf de laadbak in. We helpen een handje, het gaat er niet erg zachtzinnig aan toe, maar na een uurtje zijn alle schapen ingeladen. Het franse stel heeft inmiddels, fietsend, ook de top bereikt en samen slaan we ons kamp op.

De volgende dag is het voornamelijk afdalen naar Kazarman. Men had ons verteld dat de weg heeeel slecht was, maar na Tajikistan valt het best mee. De uitzichten vanaf de berg zijn prachting. In Kekerim, het eerstvolgende dorp op 45km, nemen we de tijd voor de lunch. Het is dan nog 15km naar onze bestemming van vandaag: Kazarman. De laatste 5km is er ineens een perfecte asfaltweg!! Om 4 uur komen we daar aan en we verbllijven 2 nachten in een CBT-guesthouse. Het is er lekker rustig en het eten perfect.

Grens - Osh

18 juli - 22 juli

Na de grenspost van Tajikistan is het nog ca. 800 meter tot we de top van de pass bereiken. We nemen een pauze  met cola en nootjes om het te vieren en dan gaat het alleen nog maar bergaf naar Sary Tash. Het eerste stuk door niemandsland, de grens van Kirgistan is 20km verderop.Zo langzamerhand begint ook het besef te komen wat we allemaal hebben moeten doorstaan op de Pamir in Tajikistan. Slechte wegen, nagenoeg geen asfalt, stenen, zand, wind, zware klimmen en eenzijdig eten.

We zijn best wel trots !!

Nu we Tajikistan hebben verlaten, veranderd ook het landschap. Het wordt alsmaar groener. Bij de grenspost van Kirgistan verloopt alles heel soepel. In 10 minuten zijn we erdoor. 20 km voor Sary Tash zien we de eerste yurten met paarden en schapen eromheen in de groene weiden staan. Prachtig om te zien. Helaas steekt er ook een straffe tegen wind op en rijden we ondanks dat het downhill gaat, maar 7-8 km per uur.  In de verte zien we de eindbestemming van vandaag, Sary Tash,  al liggen, maar deze lijkt niet dichter bij te komen. Als we eindelijk aankomen bij de ons aanbevolen homestay, ziet deze er prima uit,  het heeft ook een winkeltje en een druk bezocht restaurant. Ook Arturo is er !!

's Nachts krijgt Harrie last van buikloop en ook de volgende dag voelt hij zich niet fit. Ondanks dat besluiten we toch verder te gaan, omdat we het idee hebben dat het van het water komt dat ze hier gebruiken. Dat halen ze uit de rivier die door het dorp stroomt.

We beginnen de dag met 2 klimmen, maar deze zijn gelukkig niet zo lang en Harrie voelt zich al weer een stuk beter. Daarna volgt een lange afdaling met haarspeltbochten. Na deze afdaling fietsen we langs een riviertje en daar zien we diverse yurten staan. De mensen (nomaden) trekken in de zomer met hun vee naar de groene weiden in de bergen om voordat het winter wordt weer terug te keren naar hun dorp. Inmiddels hebben we weer wind tegen, maar gaat het nog steeds lichtjes bergaf. Om half 6 vinden we een kampeerplek en bereiden we samen een heerlijk maaltijd: macaroni met vis in tomatensaus en bestaat het toetje uit koffie met een chocoladekoek.

De volgende ochtend vertrekken we om half 10  en willen we ca. 80km fietsen, zodat er voor de dag erna tot Osh nog maar ca. 60km overblijft.

De zon schijnt, het is warm en de wind zwak. Om 1 uur komen we aan in Gulcha waar we een heerlijk lunch, bestaande uit vlees met een gebakken ei en een gevulde paprika. Zo lekker hebben we de laatste tijd niet meer gegeten.

We doen op de bazaar nog wat inkopen voor het avondeten en verlaten dan de hoofdweg om een alternatieve route naar Osh te volgen. Deze is iets langer, maar zo kunnen we de steile pass vermijden. De weg gaat over van asfalt in gravel, maar dat is geen probleem. Slechter dan Tajikistan kan het niet worden.

We fietsen door een soort canyon langs de rivier. Heel af en toe passeren we een paar huizen of een bijenfarm. De omgeving is wederom prachting. Wat een natuur.

Om 6 uur gaan we op zoek naar een kampeerplek. In een dorp vinden we een geschikte locatie: een vlakke grasvlakte, iets hoger op en van de weg af. Als we net onze spullen uit hebben gepakt, komt er een meisje aangelopen die ons duidelijk maakt dat we daar niet kunnen gaan staan met onze tent. Na enig overleg via google translate blijkt dat het te gevaarlijk is: er schijnen 's nacht wolven rond te lopen. Ze zegt dat we onze tenten wel bij haar familie op het erf neer kunnen zetten.

Het avondeten bestaat vandaag uit tonijnsalade met als toetje koffie en een chocoladekoek.

Na een heerlijk ontbijt met babypap stappen we om half 9 op de fietst voor onze laatste etappe richting Osh. De temperatuur loopt snel op, iets waar we wel weer aan moeten wennen na het wat koelere Tajikistan. Zo langzamer hand worden de bergtoppen lager en bereiken we de de grote, drukke, geasfalteerde weg richting Osh waar we om 4 uur aankomen.