Samarkant - Dushanbe

12 juni - 16 juni

 

Vandaag verlaten we Samarkant richting Tajikistan ca. 500km. We rijden de stad uit en na 10km beginnen we aan de enige echte klim van de dag, ééntje van 40km lang. Vanwege de warmte is het niet eenvoudig, maar we rijden langs een riviertje omhoog en de omgeving is mooi. Boven op de top willen we eigenlijk kamperen maar er is er een kleine bazaar en het is erg druk. We rijden dus nog even door en vragen bij een restaurant of we daar onze tent op kunnen zetten. We kunnen er slapen op een topchan, een groot bed waar de oezbeken (vooral de mannen) op eten en rusten. Na een heerlijk dinner gaan we op tijd slapen. De volgende dag vervolgen we de afdaling. Deze is lastig omdat er flinke sporen in het asfalt zitten, zowel in de lengterinchting maar ook dwars op onze rijrichting, waardoor het tempo relatief laag ligt. Als we in het dal aankomen is het ongeveer 8 uur. De temperatuur ligt inmiddels al rond de 30° en zal gedurende de dag nog oplopen. De omgeving veranderd van groen naar bruin, je ziet dat je weer in een gebied bent waar de temperatuur niet beneden de 30° komt. We willen die dag, na ruim 140km, een hotel pakken in Korashina, maar door de slechte weg, de invallende duisternis, het vele verkeer en nog een klimmetje op het laatst stoppen we een dorp ervoor. We vinden plek om te kamperen op een boerenerf. De volgende 2 dagen zijn zwaar door een aantal lange klimmen maar vooral door de hitte van tussen de 35° en 40°. We stoppen om water te kopen als het kan, maar veel dorpen zijn hier niet. De bergen en kloven rond om ons zijn geweldig mooi en in verschillende kleuren zoals bruin, rood, groen, grijs en wit. Aan het einde van de 2e dag komen we in een gebied met meer water, waardoor de omgeving frisser en groener wordt.

We overnachten in een hotelletje in Denov. Hier ontmoeten we twee Nederlandse jongens die net uit Tajikistan komen en met een golf ll over de Pamir Highway en door de Wakhan vallei zijn gereden. Zij hebben nogal wat problemen gehad aan de grens. Wij gaan dan wel van Oezbekistan naar Tajikistan maar dit is volgens vele verhalen een van de lastigste grens overgangen. We zullen zien! Na een rustige nacht rijden we vroeg in de ochtend richting de grens. Er wordt onderweg weer flink getoeterd en gezwaaid en iedereen vraagt "otkuda" wat zoveel betekend als, waar kom je vandaan. We hebben dit de laatste weken niet meer zo vaak als vandaag gehoord en na de 30ste keer worden we er een beetje moe van en zwaaien we niet meer. Bij de grens aangekomen valt alles reuze mee. Oezbekistan uit zou lang kunnen duren en als bij de scan de helft van onze bagage apart wordt gezet denken we ook dat dat zal gebeuren! We hebben gehoord dat ze alles nakijken (wat er op je laptop, fototoestel of mobieltje staat) en willen weten waarvoor iets gebruikt wordt, zoals bijvoorbeeld medicijnen. Als we de laptop uit de tas halen vraagt de douanier wat er opstaat en of we hem aan kunnen zetten, wat we dan ook doen. Op dat moment komen er nog een aantal mensen de ruimte binnen en plots is de controle voorbij. We kunnen onze spullen inpakken, de tassen op de fiets laden en vertrekken. Bij de laatste controlepost moeten we onze registratiepapiertjes van de hotelovernachtingen inleveren. Deze worden niet gecontroleerd en na de vraag of dit alles is en wij dit bevestigen kunnen we Oezbekistan verlaten. Na een stukje niemandsland komen we bij een slagboom waar verder niemand staat. 200 meter verderop staan een aantal Tajiksche militairen, maar niemand zegt iets. Na 5 minuten besluiten we maar om onder de slagboom door te lopen richting de 1ste controle post van de Tajiksche grens. 

Hier wordt ons paspoort en visum gecontroleerd en worden we op de foto gezet. Na nog 2 controles en een registratie van onze naam en paspoortnummer, staan we in Tajikistan. Al met al heeft Oezbekistan uit en Tajikistan in voor ons nog geen 45 minuten geduurd. Het plan was om net over de grens te gaan kamperen, maar omdat het allemaal zo snel is gegaan aan de grens, besluiten we om door te fietsen naar Dushanbe (70km).Het is nog steeds erg heet en omdat we nog geen Tajiks geld hebben kunnen we geen water of eten kopen. Met Oezbeekse Som kunnen we niet betalen,maar we krijgen bij twee winkeltjes het water gratis mee. Na een uurtje of 2 en na veel zoeken kunnen we dollars wisselen voor Tajiksche Somoni. We rijden verder richting Dushanbe. Er zijn veel mensen op het land aan het werk en bijna alles wordt nog met de hand gedaan. Wat verder opvalt en voor ons vreemd is zijn de gigantische foto's van de president van Tajikistan in alle soorten poses, je ziet ze overal.Het begint al donker te worden als we in Dushanbe aankomen en rijden dus direct door naar ons hostel. Er zijn veel mensen, backpackers, motorrijders, een duits stel met een Toyota Landcruiser en natuurlijk veel fietsers.

Now it's time to relax!!!!

Samarkand - Bukhara

4 juni - 10 juni

 

We vinden een leuk hostel, met dakterras. Hier komen we ook Henrik uit Zwitserland weer tegen. De eerste keer was in een hostel in Masshad (Iran) Hij kreeg wel een visum en is via Turkmenistan naar Oesbekistan gegaan. Na 4 dagen fietsen gunnen we onzelf een relaxdag. De volgende 2 dagen staan in het teken van sightseeing. Op woensdag gaan we met de trein naar Bukhara. Hier verblijven we 2 dagen. De stad heeft een toeristische uitstraling, de meeste bezienswaardigheden zijn op loopafstand en de sfeer is relaxed. In het hostel komen we weer een aantal oude bekenden tegen. Op zaterdag is het weer tijd om terug te keren naar Samarkand en onze fietsen. Nog 1 dag en dan op naar Dushanbe (Tajikistan)

Tashkent naar Samarkand

1 juni - 4 juni

 

Eindelijk weer op de fiets. We verlaten Tashkent om ongeveer 10.30uur en rijden richting Samarkand. We hopen daar 4 juni aan te komen. De temperatuur ligt rond de 35° en er is weinig schaduw langs de kant van de weg wat het fietsen toch wel zwaar maakt. Rond 13.30uur nemen we een uitgebreide lunch, fietsen daarna nog een half uurtje en zoeken een soort bushokje op waar we nog een uurtje schuilen voor de zon! De eerstvolgende "grote" stad is Buka, we vragen of er een hotel is, dit blijkt er niet te zijn. We besluiten om nog een tijdje door te fietsen. Harrie is de grote weg beu en daarom nemen we een weg die hier parallel aan loopt. We worden direct door een aantal mensen tot stoppen gebracht die ons zeggen dat we verkeerd rijden en ons terug willen sturen naar de grote weg, maar ja, die kennen Harrie nog niet!. De weg is redelijk, met af en toe slechte stukken maar het is er rustig en de omgeving is mooi. We passeren een aantal kleine dorpen en als we om 18.30uur Yangisanganak binnenrijden komen we Murat tegen en na een kort "onderonsje" in het Nederlands en het Russisch rijden we het dorp binnen. Dit blijkt later een kolchoze te zijn, wij dachten dat die na het sovjet tijdperk waren ontmanteld maar in Oesbekistan zijn er nog plenty. We komen midden in het dorp wat mensen tegen en Dianne vraagt of er een mogelijkheid is om ergens de tent op te zetten!

Na enig overleg maakt de enige vrouw in het gezelschap ons duidelijk dat we bij haar thuis kunnen overnachten. Als we daar aankomen begint ze direct een aantal broden te bakken en een heerlijke maaltijd gereed te maken. De buurvrouw komt voorbij en die blijkt Engels en "Duits" te kunnen, ze is lerares Duits op de plaatselijke school. Murat komt ook nog even buurten. Na een goede nacht en een heerlijk ontbijt vertrekken we om 7.15 voor de volgende etappe. De eerste 20km is mooi maar daarna is de omgeving niet meer zo interessant en 's avonds om 18.30 besluiten we in redelijk groot dorp onderdak te zoeken. Na de vraag waar we de tent op kunnen zetten ontstaat wederom een discussie en uiteindelijk kunnen we bij iemand in de kamer slapen. Na het avondeten brengen we onze spullen naar binnen en wordt het duidelijk dat de vrouw een vergoeding wil voor de overnachting. Dat snappen we wel want echt breed hebben ze het hier niet, maar we hebben niet meer zo veel som en na een korte onderhandeling betalen we een klein bedrag.

 

De volgende dag weer een vroeg vertrek. Wederom is de omgeving niet echt mooi en fietsen we bijna de hele dag op een "snelweg". Na 77km komen we aan in Jizzax, een redelijk grote stad. Hier maar eens op zoek naar een hotel. Een officiele registratie in een hotel/hostel is verplicht in Oesbekistan. De wet zegt iedere dag, maar officieus is het om de 2/3 dagen. Geen registratie kan bij een controle problemen opleveren. Het hotel waar we inchecken is iets boven budget, maar een beetje luxe is ook wel eens fijn. De laatste dag staat er 100km op het programma. We hebben geluk, het is bewolkt, af en toe een spatje regen, wind in de rug en een prachtig omgeving. Men noemt het hier ook wel "klein Zwitserland". Na de lunch, de zon is inmiddels gaan schijnen, beginnen we aan de laatste 50km naar Samarkand. Het gaat ligt omlaag, gemiddeld 30km/ p uur en nog steeds wind in de rug. Makkie!!

Tashkent

28 april - 1 juni

 

Vandaag met het vliegtuig (3,5 uur) richting Tashkent (Oesbekistan). In Almaty (Kazachstan) hebben we een tussenstop van 18 uur, dus daar aangekomen op zoek naar een hotel. We vinden er 1 op 500 meter van het vliegveld. Het is een groot gebouw in Sovjetstijl, oud en sfeerloos, maar met prima kamers voor 1 nacht . De vlucht van Almaty naar Tashkent duurt maar 1 uur en om 12 uur komen we daar aan. De fietsen en bagage hebben de reis goed doorstaan en na 2 uurtjes sleutelen zijn we klaar om naar ons hostel te fietsen.

Het is erg warm (37gr).

We hebben voor 2 nachten geboekt, maar al snel komen er 2 bij. Het is er erg gezellig en we hebben geen haast..We wisselen dollars voor Oesbeekse som. Dit gaat volgens de "illegale black market" koers. $1=8400 som, de officiele koers €1=3800 som.

We brengen onze tijd in Tashkent door met relaxen en sightseeing. We kunnen hier "incognito" over straat en door het vele groen ruikt het hier lekker fris. De stad is schoon, heeft brede straten, grote nieuwe gebouwen en veel parken. Om de bazaar te bezoeken nemen we de metro. De stations zijn van binnen bijzonder mooi. Helaas mag je hier niet fotograferen. De bazaar is groot en bestaat uit diverse afdelingen; groente, noten, vlees, zuivel en kleding. Na 4 dagen is het tijd om weer te vertrekken..